Elliðaárdalur…

…var áfangastaður okkar litlu famlíu einn laugardaginn í júní.

Það þarf víst ekkert alltaf að skína sólin á landinu okkar góða, sem er víst eins gott að sætta sig við.

En blómin voru falleg og veðrið milt og gott – og þurrt, sem er bónus – og við nutum þess að vera saman…

…litli gaur fann “njósnakíki” í bílskúrnum, sem að þurfti nauðsynlega að fá að koma með…

…og hvernig er hægt að segja nei við þetta bros?

…hann er svoddan gosi fyrir framan myndavélina, en systir hans er öllu alvarlegri…

…dásemdar sóleyjar gefa manni gula litinn, svona til þess að bæta upp fyrir að gula litinn vantaði á himni…

…foreldrar verða víst stundum að vera myndaðir líka…

…fjölskylduhausar…

…fíflarnir eru nætum fallegri svona…

…eitthvað svo dásamlega mjúkir og draumkenndir…

…þessi unga dama týndi blóm alla leiðina…

…svona falleg og prúð hjá pabba sínum…

…litli knúsukall…

…og mæðgur…

…þetta er íslenskt sumar…

…þessar dásemdar biðukollur:
Eftir blómgun lokar fífillinn blómakörfunni og opnar hana svo aftur þegar fræin eru fullþroskuð og nefnist þá biðukolla

Fræ fífilsins eru með svifhár og geta borist langa leið.

…ævintýralegir göngustígar…

…svo loks fann ég einn túnfífil og smellti af…

…og á meðan ég horði í gegnum linsuna þá kom þessi litla hendi…

…og svo kom bara: “hérna mamma, handa þér”…

…gat ekki sagt honum að ég ætlaði að mynda fífilinn í grasi, enda var þetta bara fallegara svona…

..svo er náttúran svo fallegur bakgrunnur fyrir smá instant myndatöku…

…enda kát kríli eitthvað sem vert er að mynda…

…elska þau, elska þau meira, elska þau, elska þau mest…

…svo lenda ungar dömur í vanda við að fara yfir drullupolla…

…og þá er gott að eiga góða pabba sem að koma til bjargar…

…og bera þær í örmum sér í öruggt skjól…

…þessi fallegu bleiku blóm hneigðu höfuðið svo blíðlega…

…og hér er afrakstur dótturinnar eftir göngutúrinn góða, dásemdar vöndur…

…sem hún verðskuldaði svo sannarlega knús fyrir  ♥